Napuštanje mjesta saobraćajne nezgode predstavlja ozbiljan prekršaj. Osobi koja je počinila takav prekršaj prijeti kazna u vidu hapšenja ili lišenja prava upravljanja vozilom.
Vozači često napuštaju mesto saobraćajne nezgode, a najčešće to čini stranka koja je prekršila saobraćajna pravila. Za takvo djelo uspostavljena je administrativna odgovornost, a kazna je prilično stroga. Razlog tome je velika socijalna opasnost koju napušta napuštanje mjesta nesreće. Takav vozač u pravilu nastoji izbjeći odgovornost i šteti interesima ostalih sudionika u nesreći. Kao rezultat nesreće često postoji prijetnja životu i zdravlju sudionika, što takođe povećava težinu ovog kršenja. Kao kazna, lišenje prava može se izreći na period od jedne do jedne i po godine. Alternativna vrsta odgovornosti je hapšenje, koje može trajati do petnaest dana.
Važno je uzeti u obzir da je, prema upravnom zakonu, hapšenje stroža kazna od lišavanja prava, a pooštravanje odgovornosti po žalbi nije dozvoljeno (zakonom zabranjeno).
Kako se određuje vrsta kazne?
Odgovornost za napuštanje mesta saobraćajne nezgode od strane njegovog učesnika utvrđuje se tokom sudskog razmatranja slučaja. U isto vrijeme, sudska praksa polazi od povlašćenog imenovanja kazne u vidu lišavanja prava upravljanja automobilom. Tačna kazna ovisi o namjerama vozača koji je učinio isto. Dakle, ozbiljnija odgovornost bit će u utvrđivanju namjere da se izbjegne kazna i nanese štetu ostalim sudionicima nesreće. Sud takođe procjenjuje druge okolnosti slučaja, uključujući posljedice koje su uslijedile.
Manje stroga kazna može se izreći ako je vozačevo napuštanje mjesta nesreće prouzrokovalo samo kršenje postupka za registraciju rezultata nesreće.
Može li se odgovornost izbjeći ili promijeniti?
Neki vozači pokušavaju izbjeći odgovornost za napuštanje mjesta nesreće, navodeći beznačajnost ovog prekršaja. Ali prisutnost u zakonu takvog osnova za izuzeće od kazne ne dozvoljava njegovu primjenu u ovom slučaju, jer je krivično djelo društveno opasno. Takođe, neki prekršioci koji su dobili kaznu u vidu lišavanja prava pokušavaju se žaliti na višem sudu, navodeći potrebu za gonjenjem u obliku hapšenja.
